rüzgar yaratan bir
mevsimsin sen,
etek uçlarından
havalanan hınzırca,
uçuşan şapkalardan
geriye kalan bakışlar
ve annesinin
çekiştirdiği çocuk şaşkınca.
onulmaz bir
boşluk uğuldar gibi,
kokunla var olan
anlam ve sevi…
bulvarlarda
dökülen
güz senden,
senden geceye
inen kar beklentisi
geçip giden
sıcaklık ve kaybolan
rüya,
uzağı uluyan
kalbe inmiş zaman,
yağmurlarla nükseden
ertelenmiş yara…
rüzgar yaratan
bir mevsimsin sen,
anımsandıkça savrulan
yaprak yaprak kederden…
MURATHAN ÇARBOĞA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder