BU YAĞMUR

                                   “Bu yağmur, bu yağmur, bir gün dinince,”

                                                                   Necip Fazıl KISAKÜREK

                        

            Bu  yağmur,

            Kuş  kanadından  yaralı,

            Bir  nefeslik  kelebek  bu  yağmur…

            Gözlerinde  ıslanan  çocuğu  sakla,

            Hüzne  kanıp  da  kırılan

bir  sap  gelincik  bu  yağmur.

Bu  yağmur,

Çatlayan  nardan  damlayan  sızı,

Koparılmış  gülün  buğusu  bu  yağmur…

Ellerinden  damlayan  dutları  sakla,

Denizi  özleyip  de  çırpınan

Bir  kayıp  martı  bu  yağmur.

Bu  yağmur,

Kalbimde  uğuldayan  ahraz  sevdâ,

Ruhumu  terk  eden  şiir  bu  yağmur.

Avcunda  yemlenen  sözleri  sakla,

Harâp  bahçelere  kök  salan

Bir  yetim  düş  bu  yağmur.

            Bu yağmur,

            Kız  çocuğunun  göz  yaşı,

            Bez  bebeklerle  sırdaş  bu  yağmur.

            Zerdali  dalından  düşen  ışığı  sakla,

            Annesi  toprak  olan

            Bir  ürkek  çocuk  bu  yağmur.

            Bu  yağmur,

            Çöle  mecbûr  kavimlerin  duâsı,

            Mecnûn’da  dinmeyen  hasret  bu  yağmur.

            Yüzünden  uçuşan  harflerimi  sakla,

            Güz  bahçelerinde  unutulan

            Bir  kör  korkuluk  bu  yağmur.

Bu  yağmur,

            Araf’ta   kaybolmuş  manâ,

            Yüzümde  hurûfî  keder  bu  yağmur.

            Kapına  bıraktığım  yetim  aşkı  sakla,

            Sese  sığmayıp da  uğunan

            Bir  yaralı  vedâ  bu  yağmur.

            Bu  yağmur, kalbimde  yürüyen  çöle  ağıt;

            Aşka  söylenmiş  en  güzel  şarkı  bu  yağmur… 

                                                              MURATHAN ÇARBOĞA

AMANOS  EDEBİYAT- SAYI 5