“Taş
ölünceye dek
kimse ölmeyecek”
MELİH CEVDET
ANDAY
(Sona Erdi
Her Şey)
işte yaz,
döndün yine anne evine,
uğultular
içinde, tedirgin
ve ezik. oğlunun yanında
yürüyen ürkek
çocuk neden susuyor? elinden
tutan hayâl, hangi
ânın rahminde hapsolan
keder?
eşikte bekleyen
küçük kız usulca
gülümsüyor,
dönüp sokağa
bakıyorsun, babanın yokluğuna.
ah, özlemle beklemeyi
öğrettin nihayet çocuklarına,
düşlerin imkansız
madenini ve erdemini
aldanmanın.
annenin göğe açılan
elleri miydi huzur? sabahla
dirilmenin sevinci
ve kıpırtısı sabırsız
kitapların.
anladın, sonu yok
hiçbir zaman evrensel
yalnızlığın.
şiirin, yaşlı bir
kedi gibi dolaşsın
bacaklarına,
imgeler dökülsün
ardına birer birer,
ne çıkar?
konuş hayatı
şair, sesinde ölümsüz bir
dünya var.
HAYATA MANİFESTO-2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder