UNUTUŞ ALDANMAKTIR

                                     “Ben  seni  çoktan  unuttum;
                                      Sen  de  unuttun  mu, dön geri bak.”

                                                            Cahit KÜLEBİ

                

          Güz, kurumuş  bir  çiçek  gibi

            Saçlarında  duruyor  hâlâ.

            Kalbimden  çığlık  çığlığa

            Uçuşan  kuşları  hatırla.

            Gençliğim şimdi  bir  hayal  kadar  uzak,

            Hangi  mevsimde  kaldı  aşk?

            Dön  geri  bak.

            Rüzgarı  giyindim, yağmura  sarıldım,

            Taşlanmış  kıssalardan  geçtim

            Yetim  bir  aşkla.

            Çöllerde  kaybettim  şaşkın  zamanı.

            Gözyaşlarımdan  kardığım  âsâ

            Aktı,  kumların  kadim  susuzluğuna.

           

            Kalbim, unutulmuş  bir  nar  gibi

            Dalında   kuruyor  hâlâ.

            Sesimden  sözcük  sözcük

            Dökülen  gülleri  hatırla.

            Sevincim şimdi  bir  serap  kadar  uzak,

            Hangi bahçede soldu aşk?

            Dön geri bak.

            Dağlara  dayandım, suyu  çağırdım,

            Yalçın  kayalıkları  deldim

            Yaralı  bir  âhla.

            Semada  kaybettim  simurgun  sabrını.

            Güllerden  sardığım  yara

            Kondu,  kalbimin  kara  otağına.

            Keder, bir nefeslik  kelebek  gibi

            Avcunda  titriyor  hâlâ.

            Şiirimi  uğrun  uğrun

            Terk  eden  ümidi  hatırla.

            Vuslat  şimdi  bir  umman  kadar  uzak,

            Hangi  suya  düştü  aşk,

            Dön  geri  bak.

           

           

            İhaneti  tanıdım, kuyulara bağırdım,

            Yakup’un  gözlerinden  baktım 

            Hasretin  karanlığına.

            Dağılmış  bahçelerde  okudum  son  divânı.

            Güzden  sökülen  elifba

            Küle  kesti  aşkın  ve  şiirin  yokluğunda.

            Sen  beni  çoktan  unuttun;

            Unutuş  aldanmaktır,  dön  geri  bak.

                                                  MURATHAN  ÇARBOĞA

*Temren Şiir ve Yazın Dergisi- Sayı:14