ONURLU ŞARKI

                  göğsümde  çırpınan  bu  yetim  heyecan,

                        koparılmış  gülden  yayılan  buğulu  nefes,

                        düşer  mi  söylemin  uysal  suyuna?

                        hangi  şiir  yüklenir  yıkımın  tarihini?

                        rüzgarı  özler mi  kalbimde  tökezleyen  küheylan?

                        yüzümde  kabuklanan  izler  ele  verecek  beni,

                        anne  bakışından  arta  kalan  yaralar  kuruyacak.

                        eşiğe  çıkıp  seslenen  kadınlar  tanıyacak  ilkin,

                        genç  ölülerin  üzerine  kapaklanan  ağıtlar…

                        çocuklar  takılacak  peşime  camdan  kahkahalarla.

                        güvercinler  konacak  suskumda  ufalanan  sözcüklere,

                        düşten  yorgun  genç  kızlar  yakalayacak  mutsuzluğumu.

                        toprağa  diz  vuran  ezgiler  eriyecek  her  adımımda.

                        terk  edilmiş  sevda  dizeleri  el  uzatacak  kör  kuyulardan.

                        hasretin  leşiyle  yağacak  üzerime  küskün  yağmur...

                        aşkın  ve  huzurun  sökülen  ipliği  dolanacak  boynuma,

                        bahçeleri  koparacak  havalanan  kuş  çığlıkları.

                        sandık  diplerine  saklanmış  ilençler  çıkarılacak,

                        suyu  kurumuş  ağaçlara  bağlanacak  karanlık  niyetler.

                        sütü  çekilmiş  bir  halk  kaçacak  ezberlenmiş  korkularından.

                        çocuk  kalbinden  bükülen  gemiler  bırakılacak  denize,

                        deccal’ın   kör  gözünde  yanıp  sönerken  cinnet.

                        alna  sürülen  toprak,  kum  dökecek  uğrun  uğrun,

                        haram  kılınacak  el ele  söylenmiş  onurlu  şarkılar.

                        bir  gölgelik  canlarıyla  susmayı  öğrenecek  kız  çocukları.

                        ahraz  bir  utançla  küçülen  beden  ve  ruhun  isyanı…

                        söylenmemiş  her  şiir  küfrün  zaferidir  kalbim,

                        huzuru  çalınmış  kalabalığa  koşsun  yaralı  yılkı.

                        günlerin  sevincini  anlat  onlara,  ışığın  direnişini.

                        suyu  çağır,  çöl  imgesiyle  dayatılan  düşlere.

                        kuş  cıvıltılarından  ilmeklenen  urganları  çöz,

                        kırılan  bakışlarından  sar  tükenmiş  çocukları.

                        umuda  çökmüş  işsizlere  emeğin  sabrını  anlat,

                        kalbiyle  bekleyen  kadınlara  çiçeğin  rüyasını.

                        bereketin  dönüşünü  muştula  balıkçı  türkülerinde.

                        en  geriden  haykıran  söylevleri  yalanla,

                        ölümsüz  şairlerden  derle  barış  şarkılarını.

                        ardından  bir  tas  su  dökülen  kayıp  gençlik

                        geri  dönsün  yitimin  dipsiz  uçurumundan.

                        mutlu  haberlerle  salınsın  şeytan  uçurtmaları.

                        sonsuz  zamana  devrolan  imece  ve  inancın  ışığı…

                        söylenmemiş  her  şiir  karanlığın  yandaşıdır  kalbim.

                        kara  çalınmış  kardeşliğe  koşsun  susamış  yılkı.

                        sabahın  aşkını  anlat  onlara,  tazeliğin  kıvancını.

                        göğü  çağır,  kan  özlemiyle  dayatılan  gerçekliğe.

                        beden  çürür,  ruh  eksilir,  sözcükler  bir  bir  kanatlanır,

                        güneş  doğar  yeniden  elbet, hayat  yeniden  aklanır.

                                                                     MURATHAN  ÇARBOĞA       

                                                                                    2008