BEŞİR FUAD (1852-1887) ŞİİRİ
ey
ölümü korkunç kılan
felsefe, hiçlik yangını,
etin tükeniş
hazzı… gökkuşağının altından geçen
ebleh sürüsüne
saplanan cevap: kanım çığlığımdır!
neşterin izinde
var olan tin
deşsin vicdanı, açılsın
kapıları cehennemin. şeytanın ayarttığı
bahçeler
hiçbir zaman
bizim olmadı, yazılamadı hayat
mürekkebin şerriyle. eli
hançerli teselli, hüznü
yurt bilen
hikayât, hakikat küflü bir
sarkaç şimdi
dimağımda. soluyor renkler, kağıdın meçhul
bozkırında
genişleyen leke yutuyor içimde
boğulan cenini, arzuyla…
harflerin bir
bir kararıyor şavkı, azad
oluyor mânâ,
tıkırtılar duyuluyor
dışarıdan, ölüm seslerle geliyor
ruha…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder