YİTİRİLMİŞ İSİMLER SÖZLÜĞÜ
-XVI-
ORHAN VELİ KANIK
(1914-1950) ŞİİRİ
denize dair
şarkılar söylemek ölümün
kıyısında, İstanbul
hatırası bir
fotoğraf kadar şiir
olmak ve kaybolmak
güvercin yemleyen
bir paltonun içinde. mısralar arasından
ses
veren hüzün, nerdesin? derin bir
şakaya akıyor hayat,
suya gömülen
“Son Türkü” hâlâ uğulduyor
genç bir şairin
kalbinde. şapkamın altında
boyun büken hünerim,
kederi
anlatamadı mı
daha? kadın kokusundan yere
düşen gözyaşını
ve
çocukları, evrenin çınlayan
yasıyla. ürkek bir kuşa
benzemeli
yokluğum, aşkın ve
sevincin yandaşı “Garip”
bir kuş…
şiir nerede
kıpırdasa oraya uçmalı
sonsuzluğum, cıvıltılarla…
kaç
Dünya Savaşı sığdırır
insan kısacık ömrüne? mutluluğa
inanmak aldanmak
mıdır? yığılıp kaldığım çukur
hangi cephede?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder